2007'de bana ne oldu? Bölüm 1
"Ne yapabilirim?" diye düşünmek ve kendimi sorgulamak, karakterim ve düşünce tarzım yüzünden başkalarının işine karışmamak, birileri birşey yapıyorsa ne yaptıklarını bulmak, neye göre hareket ettiklerini, neye eğilimli olduklarını saplamak, aydınlatılmaktan çok aydınlatmayı, gerçekten çok olguları aramayı tercih ediyorum sanırım.
Çok garip aslında.Birşeyin parçası olmadan, kendi kendine yetmek için bu kadar çabaladıktan sonra, aslında en başından beri istemediğin bir çukurun içine bile bile düşmek ne kadar garip.
"Yanlız kalmak" ne kadar komik.Duygularım yokmuş gibi davranmaya çalışmak ne komik ve bunu her yaptıktan sonra kendine kızmak ne komik.Duyguları yokmuş gibi yapmıyorsa bir insan, zaman zaman ne yapması gerektiğini bilmekle, boşvermek arasında bir seçimle karşı karşıya kalır hep.
Normalde olan şey şudur: "Ne yapıyor?" bir süre sonra "Ne yapıyorlar?", sonra "Ne yapmalıyım?" en sonunda "Ne yapıyoruz?" olur.
Olayı bir sınav, bir test olarak algılamak, yavaş çekimde bazı şeyleri tekrar tekrar yaşamak istemem belki bu dünyaya ters geliyor, belki de sorun orada.Bilmiyorum.
Ama geçtiğimiz sene içerisinde olanların her birini üst üste koyunca, bu seneye nasıl ve ne şekilde girdiğimi düşünce, ben oflayıp, puflamaya, kızmaya, üstüne de insanları kırmaya başlıyorum.
Biliyorum ki, Bazen biri gelir; Bir şeyi yapmak için bir yol, ya da yapılacak yeni birşey getirir. Yeni bir şarkı, yeni bir ahenk, veya yeni bir ölüm şekli.Bunu yaptığında artık yapmıştır. Karşı koysan da, birşeyler için çabalasan da, olan olmuştur. Dünyada varolan şeyleri, onları anlatan ve açıklayan kelimeler ne kadar kirlenmiş olsa da, bir kenara atıp, olmadığını farzedemezsin. Bu delilik olur. Bunu yaptığım için biliyorum, rol yapmanın hiçbir zaman yararı olmadı ki, kimse aşık olmadığımı söyleyemez ki.
p.s: Özel Durumlar adlı yazınsala buradan devam edicem galiba, eskileri de yayınlarım bi ara, darlayın efendim.
Çok garip aslında.Birşeyin parçası olmadan, kendi kendine yetmek için bu kadar çabaladıktan sonra, aslında en başından beri istemediğin bir çukurun içine bile bile düşmek ne kadar garip.
"Yanlız kalmak" ne kadar komik.Duygularım yokmuş gibi davranmaya çalışmak ne komik ve bunu her yaptıktan sonra kendine kızmak ne komik.Duyguları yokmuş gibi yapmıyorsa bir insan, zaman zaman ne yapması gerektiğini bilmekle, boşvermek arasında bir seçimle karşı karşıya kalır hep.
Normalde olan şey şudur: "Ne yapıyor?" bir süre sonra "Ne yapıyorlar?", sonra "Ne yapmalıyım?" en sonunda "Ne yapıyoruz?" olur.
Olayı bir sınav, bir test olarak algılamak, yavaş çekimde bazı şeyleri tekrar tekrar yaşamak istemem belki bu dünyaya ters geliyor, belki de sorun orada.Bilmiyorum.
Ama geçtiğimiz sene içerisinde olanların her birini üst üste koyunca, bu seneye nasıl ve ne şekilde girdiğimi düşünce, ben oflayıp, puflamaya, kızmaya, üstüne de insanları kırmaya başlıyorum.
Biliyorum ki, Bazen biri gelir; Bir şeyi yapmak için bir yol, ya da yapılacak yeni birşey getirir. Yeni bir şarkı, yeni bir ahenk, veya yeni bir ölüm şekli.Bunu yaptığında artık yapmıştır. Karşı koysan da, birşeyler için çabalasan da, olan olmuştur. Dünyada varolan şeyleri, onları anlatan ve açıklayan kelimeler ne kadar kirlenmiş olsa da, bir kenara atıp, olmadığını farzedemezsin. Bu delilik olur. Bunu yaptığım için biliyorum, rol yapmanın hiçbir zaman yararı olmadı ki, kimse aşık olmadığımı söyleyemez ki.
p.s: Özel Durumlar adlı yazınsala buradan devam edicem galiba, eskileri de yayınlarım bi ara, darlayın efendim.

0 Yorum:
Yorum Gönder
Kaydol: Kayıt Yorumları [Atom]
<< Ana Sayfa