Süper Kahraman olmasına izin vermek (1)

Kendimi bazen dalmış biri olarak hayal ediyorum, bir balıkçı gibi, gölün kıyısına oturmuş, oltası elinde. Evet, kafamda tam da böyle canlanıyor. Düşünemiyor, akıl yürütemiyor, olay kurgusu sıfır. Hayal gücüm, bilincimin derinliklerine dalıyor ve ben ona izin veriyorum. Yukarıda olan bende, elimde ince ama zorunlu bir akıl ipliğiyle oturuyorum.

Kıyıdan biraz uzakda bir siluet var. Kim olduğunu iyi bildiğim, hayalgücümün ürünü olan bir siluet. Plana göre, aklım ve hayalgücüm hep çatışacak ve o siluet hep orada dolanacak ve ben onun yanında olmayı delicesine istediğim halde, hiç bir zaman bu olmayacak. Nedeni ise basit: akıl ipliği. Onu bıraktığımda olacaklara hazır değilim, bundan eminim.Siluet sessizce gölün kıyısındaki kumlara çıplak ayaklarını batıra batıra yürüyen bir kız. Anlatamadığım bir güzelliğie sahip ve kendinden emin.

Aklım Hayalgücüme kızıyor, çünkü hep en imkansız ve mükemmel şeyleri o yaratıyor. Hayalgücüm kızıyor, çünkü akıl hep en olası şeyleri yapıyor.

... birden bire sarsıntı olur sonra. Ben misinamın parmaklarımın arasından kaydığını hissederim.

Hayalgücü başını alıp gitmiş. Allah bilir, hangi cehenneme inip, olağanüstü birşeyin izini sürmekte, yasak havuzlarda dolaşmaktadır şimdi. Aklım “Dur!” diye bağırmış olmalı ki, burada bende misinaya asılıp hayallerimi su yüzüne çekmiş olmalıyım. Çıktığında hayalgücüm hiddet içindedir.

“Lanet olsun!,” diye bağırır. “Sen kim oluyorsun da işime karışıyorsun! Beni şu küçücük misinayla yukarı çekiyorsun?” O zaman da aklım cevap verir: “ Dostum, çok uzaklara gidiyordun. Arkadaşların şoke olacaktı.” Sakin ol, derim. Kıyıda öfke içinde bana nefretle bakan hayalgücüme. Biraz daha sabretmen gerekecek sadece. Yakında bana vermek istediğin herşey zaten gerçek olacak, bende o zaman senden herşeyi isteyeceğim.

Ama şimdi olmaz. Olmamalı.

Görüyorsunuz ki onu sakinleştirmeye çalışıyorum. Bana söyleyeceklerini, mükemmelliyetçilik hakkında söyleyebileceği herşeyi ve de özellikle aşk hakkında, tutkuyla ilgili olanlar... Söyleyemem çünkü etkileri beni aşar.

Etkisinde kalmayacaksam eğer, bir -süper-kahraman kadar güçlü olmalıyım, ya da bir -süper- kahraman kadar en iyisi. Oysa ben bir kahraman değilim.

Garip bir insan olarak -süper- kahraman olacağımı zannetmiyorum. -Süper-Kahramanların da yazar olabileceğini.

...Pekala, der Hayalgücü. Sırılsıklam bana bakarken. “Bekleriz bizde." Duraksar. “Hep yaptığımız gibi.”

“Yazık.”